Σκληρή κριτική στην ηγεσία του υπουργείου ‘Αμυνας για την αποστολή αμυντικού υλικού στην Ουκρανία, ασκούν με ανακοίνωσή τους ο τομεάρχης ‘Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Θοδωρής Δρίτσας και ο αναπληρωτής, Γιώργος Τσίπρας, κατηγορώντας την ότι «ψεύδεται» και ότι είναι «υπόλογη για τις εν κρυπτώ επιλογές της».
Στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν: «Ο υπουργός ‘Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, παραδέχτηκε σήμερα, μετά από δήλωση και επίκαιρη ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ότι ‘η Ελλάδα βοηθά την Ουκρανία με αμυντικό υλικό από τα αποθέματα που διαθέτει η χώρα’ και ακολούθως προσθέτουν: ‘Κατά συνέπεια το υπουργείο ‘Αμυνας και συνολικά η κυβέρνηση, απέκρυπτε την αλήθεια επί τρεις μήνες τώρα, όταν απαντούσε πως ό,τι έστειλε ήταν η αρχική παρτίδα καλάσνικοφ και ‘εκτοξευτήρων’ αγνώστου ποσότητας και τύπου. Διαψεύδοντας δημοσιεύματα, ο Ν. Παναγιωτόπουλος είχε απαντήσει στις 18 Απριλίου πως δεν ισχύει ‘ότι στείλαμε έξι φορές όπλα, αλλά αυτά που στείλαμε πήγαν με έξι δρομολόγια’. Τώρα παραδέχεται ότι οι παραδόσεις συνεχίζονται.
Δεύτερον, ο υπουργός ‘Αμυνας ψευδόταν όταν έλεγε στις 13 Απριλίου πως ‘δεν υπάρχει θέμα εκ νέου αποστολής’.
Τρίτον, ο υπουργός ‘Αμυνας επιβεβαιώνει το αμερικανικό υπουργείο ‘Αμυνας για νέες αποστολές όπλων και πυρομαχικών (βαρύτερου τύπου;) χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να δώσει καμιά εξήγηση, πώς γίνεται να το πληροφορείται αυτό ο ελληνικός λαός και τα κόμματα από το αμερικανικό υπουργείο ‘Αμυνας. Η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο συνεχίζει να στέλνει όπλα, ίσως και βαρύτερα, αλλά επιπλέον ντρέπεται για αυτό και κρύβεται γιατί φοβάται την αντίδραση της κοινωνίας.
Τέταρτον, συνεχίζει να μη διευκρινίζει, όπως έχει υποχρέωση, ποιες ακριβώς ποσότητες, ποιων ακριβώς όπλων και πυρομαχικών έχει αποστείλει και θα αποστείλει, όπως πράττουν όλες οι άλλες οι κυβερνήσεις.
Πέμπτον, η επιμονή του υπουργείου ‘Αμυνας να ‘διευκρινίζει’ ότι ‘το αμυντικό υλικό χορηγείται από τα αποθέματα που διαθέτει η χώρα και δεν αποδυναμώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την αμυντική δυνατότητά της’, αντί να μας καθησυχάζει μεγαλώνει την εύλογη ανησυχία για την υπευθυνότητα των αρμοδίων».
Στην συνέχεια οι δύο τομεάρχες ρωτούν: «Ποια ακριβώς αποθέματα ποιου αμυντικού υλικού είναι τόσο πλεονασματικά ώστε να τα διαθέτουμε στην Ουκρανία; Είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ο υπουργός ‘Αμυνας, ότι τα αποθέματα είναι δυσαναπλήρωτα και υπολογίζονται σε ‘ημέρες αγώνα’ στις κρίσιμες στιγμές, όταν μάλιστα η απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι ορατή και έχει όνομα; Και μήπως για αυτό το λόγο δεν έχει ανάγκη αποθεμάτων η Ουκρανία στην οποία τα αποστέλλουμε; Εν τέλει, όταν το υπουργείο ‘Αμυνας ψεύδεται για το αν συνεχίζουμε να στέλνουμε αμυντικό υλικό και ποιου τύπου, ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο ελληνικός λαός ότι η αποστολή ‘δεν αποδυναμώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την αμυντική δυνατότητά της;’».
Καταλήγοντας οι δύ τομεάρχες υποστηρίζουν: «Με δυο λόγια, η απάντηση του υπουργού ‘Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου εκθέτει την κυβέρνηση πολύ περισσότερο από όσο ήταν ήδη εκτεθειμένη και υπόλογη για τις εν κρυπτώ επιλογές της».