Το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας ή Μιούζικαλ, ενώ η ταινία “Οπενχάιμερ” κυριάρχησε στην λαμπρή 81η τελετή απονομής των κινηματογραφικών αυτών βραβείων που θεωρούνται προάγγελος των Όσκαρ και η οποία διεξήχθη στο Beverly Hilton στο Λος Άντζελες στις ΗΠΑ.
Το “Οπενχάιμερ” κέρδισε πέντε Χρυσές Σφαίρες, μεταξύ των οποίων αυτές της Καλύτερης Δραματικής Ταινίας και Καλύτερων Α’ και Β’ Ανδρικών Ρόλων για τους Κίλιαν Μέρφι και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν κέρδισε την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα για την σκηνοθεσία της ταινίας.
Το “Poor Things” του Γιώργου Λάνθιμου επικράτησε της Barbie της Γκρέτα Γκέργουιγκ και κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην κατηγορία Κωμωδίας ή Μιούζικαλ, ενώ η πρωταγωνίστριά του Έμα Στόουν τιμήθηκε με τη Χρυσή Σφαίρα Α΄ Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ. Ο χαρακτήρας που υποδύεται στην ταινία, η Μπέλα, “αποδέχεται στο ίδιο μέτρο το καλό και το κακό”, δήλωσε η ηθοποιός. “Έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου”.
Η Barbie έλαβε δύο βραβεία, αυτό Καλύτερου Τραγουδιού για το “What Was I Made For” της Μπίλι Άιλις και τη Χρυσή Σφαίρα στην νέα κατηγορία Κινηματογραφικό και Εισπρακτικό Επίτευγμα της Χρονιάς.
Όσον αφορά τις τηλεοπτικές σειρές, η “Succession” κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Σειράς και επικράτησε λαμβάνοντας τέσσερα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου αυτού του Καλύτερου Ηθοποιού για τον Κίραν Κάλκιν.
Η σειρά “The Bear” έλαβε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμικής Σειράς και Καλύτερου και Καλύτερης Ηθοποιού για τους Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ και Έγιο Εντέμπιρι.
Η λαμπρή τελετή, που διεξήχθη στο Beverly Hilton με κεντρικό παρουσιαστή τον κωμικό Τζο Κόι, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την ετήσια περίοδο απονομής των κινηματογραφικών βραβείων του Χόλιγουντ, η οποία θα κορυφωθεί με την απονομή των Όσκαρ στις 10 Μαρτίου, και συγκέντρωσε για πρώτη φορά πολλούς αστέρες έπειτα από έξι μήνες απεργιών των ηθοποιών και των σεναριογράφων το 2023.
Ακολουθούν οι νικητές στις βασικές κατηγορίες της 81ης τελετής απονομής των Χρυσών Σφαιρών.
Ταινίες
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Ταινίας: “Οπενχάιμερ” του Κρίστοφερ Νόλαν
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμωδίας ή Μιούζικαλ: “Poor Things” του Γιώργου Λάνθιμου
Χρυσή Σφαίρα Ά Ανδρικού Ρόλου σε Δραματική Ταινία: Κίλιαν Μέρφι, “Οπενχάιμερ”
Χρυσή Σφαίρα Ά Γυναικείου Ρόλου σε Δραματική Ταινία: Λίλι Γκλάντστοουν, “Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού”
Χρυσή Σφαίρα Ά Ανδρικού Ρόλου σε Κωμωδία: Πολ Τζιαμάτι, “Τα Παιδιά του Χειμώνα”
Χρυσή Σφαίρα Ά Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία: Έμα Στόουν, “Poor Things”
Χρυσή Σφαίρα ΄Β Ανδρικού Ρόλου σε Δραματική Ταινία: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, “Οπενχάιμερ”
Χρυσή Σφαίρα ΄Β Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία: Νταβάιν Τζόι Ράντολφ, “Τα Παιδιά του Χειμώνα”
Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας: Κρίστοφερ Νόλαν, “Οπενχάιμερ”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενογλωσσης Ταινίας: “Η Ανατομία μιας Πτώσης” της Ζιστίν Τριέ
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας Animation: “Το Αγόρι και ο Ερωδιός” του Χαγιάο Μιγιαζάκι
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Σεναρίου: “Η Ανατομία μιας Πτώσης”, της Ζιστίν Τριέ και του Αρτούρ Χαραρί
Τηλεοπτικές Σειρές
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Δραματικής Σειράς: “Succession”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Κωμικής Σειράς: “The Bear”
Χρυσή Σφαίρα Τηλεοπτικής Ταινίας ή Μίνι-Σειράς: “Acharnés”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε Δραματική Σειρά: Κίραν Κάλκιν, “Succession”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Δραματική Σιερά: Σάρα Σνουκ, “Succession”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε Κωμική Σειρά: Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, “The Bear”
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμική Σειρά: Άγιο Εντέμπιρι, “The Bear”
Poor Things
(“Poor Things”) Δραματική κομεντί επιστημονικής φαντασίας, βρετανικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου, με τους Έμα Στόουν, Μαρκ Ράφαλο, Γουίλεμ Νταφόε, Ράμι Γιούσεφ, Κρίστοφερ Άμποτ, Τζέροντ Καρμάικλ, Λοράν Μπορέλ, Χάνα Σίγκουλα κα.
Ο Γιώργος Λάνθιμος, με την «Ευνοούμενη» έκανε ένα σημαντικό βήμα στην καριέρα του, μπαίνοντας για τα καλά στα διεθνή σαλόνια, ανεβάζοντας τον πήχη και βάζοντας από μόνος του τα δύσκολα στο αναγνωρισμένο ήδη όνομά του στο κινηματογραφικό κύκλωμα. Και αυτό χωρίς, προς τιμήν του, να υποκύπτει στις σαλονάτες ιδέες, τις φόρμες και τα προαπαιτούμενα της κινηματογραφικής ελίτ, για να μπει και στον κύκλο των οσκαροθήρων ή του ευνοούμενου των μεγάλων στούντιο.
Έρχεται, λοιπόν, το παιδί από το Παγκράτι, με τη νέα του ταινία, να βάλει στα καλάθια όλους αυτούς που τον αμφισβήτησαν ή τον χαρακτήρισαν ως ένα φαινόμενο, έναν κομήτη που θα σβήσει γρήγορα. Και τα καταφέρνει όχι μόνο για την εξαιρετική του θεματική ή την εμπνευσμένη σκηνοθεσία του, αλλά κυρίως γιατί τολμά να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, να χτυπήσει στο ψαχνό τον κλασικισμό ή τα καθιερωμένα, τη σιγουριά και ταυτόχρονα να διαιωνίσει το brand name του «σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος».
Έχοντας αφήσει πίσω του τα στενά περιθώρια του ελληνικού κινηματογράφου κι έχοντας δίπλα του έναν εξαιρετικό σχεδιασμό παραγωγής, που αξιοποιεί στον μέγιστο βαθμό, ο Λάνθιμος διατηρεί τα καλλιτεχνικά του στάνταρ και αποφεύγει τη «μοναξιά» του φεστιβαλικού κοινού. Στη φάση που βρίσκεται πλέον ο Έλληνας σκηνοθέτης αυτό δεν είναι εύκολο και κρύβει πάντα παγίδες, με κυριότερη αυτή της κατάταξής του στους επιτηδευμένους «καλλιτέχνες» της σκηνοθεσίας.
Άλλωστε, είχε την τύχη και τον χρόνο να δουλέψει, απ’ ό,τι φαίνεται, σκληρά πάνω στην αφήγηση, για να κάνει κάτι το εντελώς διαφορετικό απ’ τα συνήθη, παρότι βασίζεται στον σκελετό ενός διαδεδομένου μύθου, του «Φρανκεστάιν».
Η ιστορία μας μεταφέρει στο Λονδίνο του 19ου αιώνα, όπου ένας πρωτοπόρος οραματιστής γιατρός θα επαναφέρει στη ζωή την Μπέλα, από τα νερά του Τάμεση, στα οποία βρέθηκε αυτοβούλως. Θα την πάρει στην ιδιόμορφη έπαυλή του και θα αναθέσει στον βοηθό του Μαξ να την προσέχει, καθώς η Μπέλα συμπεριφέρεται σαν παιδί, θέλοντας να ανακαλύψει τη ζωή. Θα αναζητήσει την ελευθερία της και παρόλο που θα υποσχεθεί να παντρευτεί τον καλόκαρδο Μαξ, αποφασίζει να φύγει μακριά με τον σαγηνευτικό τυχοδιώκτη Ντάνκαν, για να ανακαλύψει τον έρωτα, τον εαυτό της, τον κόσμο.
Από τη Λισαβόνα έως την Αλεξάνδρεια και το Παρίσι, η Μπέλα ταξιδεύει σε μια ενήλικη χώρα των θαυμάτων, ανακαλύπτοντας το σεξ, την αυτοδιάθεση, την πολιτική, τη φιλοσοφία, τα κοινωνικά στερεότυπα και τις αλήθειες ή και τα κατά συνθήκη ψεύδη, που γιγαντώνονται και κάποια στιγμή κυριεύουν τον κόσμο, δημιουργούν την περιβόητη αστική υποκρισία.
Εδώ, όμως, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι το σενάριο είναι πολύ σπουδαίο πράγμα για μια ταινία. Και η δουλειά που έχει κάνει ο σεναριογράφος Τόνι ΜακΝαμάρα, με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στην «Ευνοούμενη», είναι εκπληκτική. Μεταμορφώνει το ομότιτλο και πολυσύνθετο βιβλίο του Άλασντερ Γκρέι, σε ένα σενάριο στέρεο και διαπεραστικά σαρκαστικό και πιο πολιτικό, αλλά το βασικότερο ρίχνει τα θεμέλια, πάνω στα οποία μπορεί να οικοδομήσει ο σκηνοθέτης ζητήματα σημερινά, του δίνει το περιθώριο να βάλει και τη λοξή του ματιά στο σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Με σαρκασμό, ο Λάνθιμος δίνει ψυχή και σάρκα σε έναν καινούργιο κόσμο, η φαντασία του, μέσω των πλάνων του, αλλά και της αξιοποίησης των σκηνικών, κοστουμιών και φωτισμών, του δημιουργικού μοντάζ από τον Μαυροψαρίδη, δείχνει αχαλίνωτη, για να φτιάξει ένα γοτθικό παραμύθι, βουτηγμένο σε κατάμαυρο χιούμορ και ιδιαίτερο ερωτισμό. Να τολμήσει, να φλερτάρει με το εξεζητημένο, χωρίς να περιχαρακωθεί σε αυτό, να παίξει με το ασπρόμαυρο και τα υπερκορεσμένα χρώματα, βοηθούμενος και από τον διευθυντή φωτογραφίας του Ρόμπι Ράιαν.
Ταυτόχρονα, ο Λάνθιμος μπαίνει στον πειρασμό να κάνει ένα διαλογισμό πάνω στη σχέση του δημιουργού και του δημιουργήματός του, ανατρέποντας το μύθο του Φρανκεστάιν, καπελώνοντας τη γραφικότητα του θέματος από την πολιτική σκέψη. Γιατί η ταινία του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα φιλμ γυναικείας χειραφέτησης και συνειδητοποίησης και στο δικαίωμα της χαράς στον έρωτα, στην επιθυμία και την υποχρέωση να προχωρήσουμε μπροστά αφήνοντας κατά μέρος τις υποκρισίες και τον καθωσπρεπισμό. Και συνάμα να μην κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στις ταξικές διαφορές, τις ανισότητες και όλα αυτά επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο να μιλήσει παιχνιδιάρικα, να γελάσει με όλα αυτά και μαζί και οι θεατές, αποκαλύπτοντας δεξιοτεχνικά μία τεράστια φάρσα, αυτή της ζωής.
Οι Γουίλεμ Νταφόε, Μαρκ Ραφάλο, Ράιμι Γιουσέφ και τ’ άλλα «παιδιά» είναι ιδιαιτέρως ικανοποιητικοί και με ευκολία ξεπερνούν τις απαιτήσεις των δύσκολων ρόλων τους, αλλά η Έμα Στόουν, είναι απολαυστική, με την τολμηρή ερμηνεία της, που μπορεί να ισορροπεί σαν μπαλαρίνα στον εύθραυστο χαρακτήρα της και να ξεφεύγει από την υπερβολή ή την επίδειξη, στην οποία ορισμένες φορές υπέκυψε ο Λάνθιμος, με τις αχρείαστες βιρτουοζιτέ λήψεις του.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η απίστευτη ιστορία και φανταστική εξέλιξη της Μπέλα Μπάξτερ, μιας νεαρής γυναίκας στη βικτωριανή Αγγλία που ανασταίνεται χάρη στον ιδιοφυή και αντισυμβατικό επιστήμονα Δρ Γκούντγουιν Μπάξτερ. Υπό την προστασία του, η Μπέλα ανυπομονεί να μάθει. Διψασμένη από την εμπειρία που στερείται, το σκάει με τον Ντάνκαν Γουέντερμπερν, έναν ικανό και με μειωμένη ηθική δικηγόρο, σε μια περιπέτεια περιπλάνησης σε όλες τις ηπείρους.
