«Εμείς οι Έλληνες δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα μορφώματα του ρατσισμού και του ναζισμού να βρουν τροφή για να επιβιώσουν, όπως ακριβώς είχε γίνει και στον Μεσοπόλεμο, όπου οι συνθήκες τότε το επέτρεψαν» Αυτό ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, από τη Χώρα Σφακίων, όπου σήμερα ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης, παρουσία εκπροσώπων της κυβέρνησης, της Εκκλησίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
«Και αυτό πρέπει να αλλάξει το συντομότερο δυνατό, πριν ακόμα και από τις ευρωεκλογές, διότι θα είναι αργά εάν θα φτάσουμε στην περίοδο των ευρωεκλογών. Όλα αυτά τα μορφώματα αποκτούν οντότητα και ουσία μέσα στο ιερό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτές οι αλλαγές πιστεύω ότι θα γίνουν σύντομα, εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε αλαζόνες, αλλά δεν υποτιμούμε τις δυνατότητές μας και τον ιστορικό μας ρόλο και πρέπει να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, πρώτον, να πείσουμε εκείνους τους εταίρους που δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αλληλεγγύη και δεύτερον και το κυριότερο να διδάξουμε ότι η πραγματική ευημερία δεν είναι κατά ανάγκη εκείνη που σημαίνει σώρευση πλούτου. Πραγματική ευημερία είναι εκείνη που αποκαθιστά την έννοια της ισότητας και της δικαιοσύνης» πρόσθεσε.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε συγκινημένος και σημείωσε ότι έρχεται συχνά σε τούτο τον τόπο διότι πέραν των άλλων, μαθαίνει και διδάσκεται.
«Όλοι είμαστε ενωμένοι και η Βουλή των Ελλήνων θα κάνει τη δουλειά της με όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις ενωμένες… » τόνισε ο κ. Παυλόπουλος για τις γερμανικές αποζημιώσεις και την επιστροφή του κατοχικού δανείου, απευθυνόμενος στον δήμαρχο Σφακίων, Ιωάννη Ζερβό, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως τον Πρόεδρο με το υψηλό φρόνημα και το μεγαλειώδες έργο, που βοηθάει στη ρύθμιση του πολιτεύματος, αλλά και στην ενότητα του κράτους και του λαού.
«Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της ιερής μνήμης και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σε εμάς τους Έλληνες, εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος, επισημαίνοντας: «Οι ως άνω αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και ο κοινός μας ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός επιβάλλει τη σχετική απόφαση να τη λάβει αρμόδιο δικαστικό φόρουμ με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω διεθνούς δικαίου». Και αυτή η θέση, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι κυριολεκτικά εθνική και κατά συνέπεια αδιαπραγμάτευτη.
Ακολουθούν τα σημεία αντιφώνησης του κ. Παυλόπουλου:
«Κύριε Δήμαρχε,
Αποτελεί ξεχωριστή τιμή για μένα η αναγόρευσή μου, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, σ’ Επίτιμο Δημότη του Δήμου Σφακίων. Και έχω χρέος να επισημάνω ότι η παρουσία μου σήμερα εδώ, προκειμένου ν’ αποτίσουμε από κοινού τον επιβαλλόμενο φόρο τιμής στην μνήμη των θυμάτων της θηριωδίας που έλαβε χώρα σε τούτα τ’ Άγια και Μαρτυρικά χώματα της Κρήτης, τον Οκτώβριο του 1943, με συγκινεί βαθύτατα. Θέλω να υπογραμμίσω το γεγονός ότι η Πολιτεία, με την ανακήρυξη του Καλλικράτη σε Μαρτυρικό Χωριό, εκπληρώνει, έστω και με καθυστέρηση πολλών ετών, ένα πραγματικό χρέος τιμής όχι μόνον απέναντι στα Θύματα αυτής της θηριωδίας των ναζί και τις οικογένειές τους, αλλά απέναντι στην ίδια την Ιστορία του Τόπου μας. Διότι η Ιστορική Μνήμη αποτελεί όρο επιβίωσης ενός Έθνους.
Ι. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, επιτρέψατέ μου ν’ αναφερθώ, έστω δι’ ολίγων, στην Ιστορία του Καλλικράτη:
Α. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Καλλικράτης πήρε τ’ όνομά του από τον Δρουγγάριο Μανούσο Καλλικράτη, έναν από τους τελευταίους υπερασπιστές του Βυζαντίου ο οποίος, το 1453, με 1500 άντρες και 5 πλοία, ηγήθηκε μιας ηρωϊκής εκστρατείας για την υπεράσπιση της Πόλης από τους Οθωμανούς.
Β. Ο Καλλικράτης έχει καεί τέσσερις φορές, από Τούρκους, Ενετούς και Γερμανούς και έχει μακρά παράδοση συμμετοχής σε απελευθερωτικούς αγώνες. Συγκεκριμένα:
1. Κατά τη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1867, τουρκικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία του Ομέρ Πασά, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να εισβάλουν στα Σφακιά από τον Καλλικράτη.
2. Στις αρχές του 20ου αιώνα, αρκετοί Καλλικρατινοί εθελοντές, με οπλαρχηγούς τους Γ. Δικώνυμο-Μακρή, Ε. Καούδη, Ε. Μπενή και Λ. Βρανά, πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908), επιδεικνύοντας πλούσια δράση.
3. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αντιστασιακές δυνάμεις είχαν εγκαταστήσει έναν ασύρματο στο σπήλαιο Ανεμόσπηλιος, κοντά στον Καλλικράτη. Ο αντιστα-σιακός Γεώργιος Ψυχουντάκης, στο βιβλίο του «Ο κρητικός δρομέας», αναφέρει ότι είχε διαμείνει κρυμμένος στο σπήλαιο αυτό, την άνοιξη του 1942, βοηθούμενος από τους ντόπιους.
ΙΙ. Στις 4 Οκτωβρίου 1943, στη θέση Τζιλίβδικα Καλής Συκιάς Ρεθύμνης, ομάδα Καλλικρατιανών ήρθε αντιμέτωπη με απόσπασμα Γερμανών, τους οποίους σκότωσαν.
Α. Οι Γερμανοί προέβησαν σε φοβερά αντίποινα κατά των κατοίκων της Καλής Συκιάς. Κάποιος δεν άντεξε και κατέδωσε ότι υπαίτιοι ήταν οι Καλλικρατιανοί.
Β. Στην συνέχεια, η παραστρατιωτική ομάδα του Φριτς λεηλάτησε και έκαψε το Χωριό, αφού εκτέλεσε 31 κατοίκους ως αντίποινα για την συμμετοχή των ντόπιων στην Αντίσταση κατά των ναζί.
ΙΙΙ. Τιμώντας σήμερα την Ιερή Μνήμη των θυμάτων του Μαρτυρικού Τόπου σας, διαπιστώνουμε, για πολλοστή φορά, ότι για εμάς, τους Έλληνες, η Ελευθερία αποτελεί υπαρξιακή αρχή και, άρα, τρόπο ζωής. Αυτή την αλήθεια οφείλουν να την γνωρίζουν όλοι.
Α. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. Συμπεριφέρεται στην διεθνή πολιτική ζωή με απόλυτο σεβασμό στο Ευρωπαϊκό και στο Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό τους. Είναι δηλαδή δύναμη που εργάζεται για την Ειρήνη και την Ανάπτυξη τόσο στην εγγύς περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όσο και στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Β. Πλην, όμως, εάν χρειασθεί, εμείς, οι Έλληνες, είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε αποτελεσματικά τα σύνορα και το έδαφος της Πατρίδας μας, που αποτελούν επίσης σύνορα και έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τούτο θα το πράττουμε πάντοτε υπό όρους αρραγούς ενότητας, δοθέντος ότι η Ιστορία μας έχει διδάξει πως τα μεγάλα και σημαντικά -και ιδίως τους Εθνικούς μας Στόχους- τους επιτυγχάνουμε ενωμένοι. Ενώ η διχόνοια και ο διχασμός μας στοίχισαν ακριβά, ακόμη δε και τμήματα του Εθνικού μας Κορμού. Τέτοια τραγικά λάθη δεν είναι νοητό να τα επαναλάβουμε. Και δεν θα τα επαναλάβουμε.
ΙV. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιερής Μνήμης -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής. Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, οι ως άνω αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές -πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο Δικαστικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω Διεθνούς Δικαίου. Η θέση αυτή είναι, πλέον, κυριολεκτικώς Εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη.
V. Η ναζιστική θηριωδία που διαπράχθηκε στον Καλλικράτη εκπέμπει, όμως, SOS και ως προς τους κινδύνους που εγκυμονεί για την σημερινή Ευρώπη, αλλά και τον υπόλοιπο Κόσμο, η επανεμφάνιση λαϊκιστικών ή και νεοναζιστικών πολιτικών μορφωμάτων.
Α. Αυτά πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Ευρωπαϊκούς Λαούς που την συγκροτούν. Κυρίως, πρέπει να εξαλειφθούν οι αιτίες που προκαλούν την εμφάνιση και ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων, με κυριότερη τις έντονες κοινωνικές ανισότητες και όσες συνέπειες αυτές έχουν για την συνοχή των Ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Β. Είναι καίριας, επομένως, σημασίας η υπεράσπιση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς, μάλιστα, οι Έλληνες, που ζήσαμε πρόσφατα μια μεγάλη οικονομική -και όχι μόνο- κρίση, γνωρίζουμε καλά την αξία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου και είμαστε πρόθυμοι να το υπερασπισθούμε έναντι όσων βάλλουν σήμερα κατά της αναγκαιότητάς του. Ταυτοχρόνως δε, είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπισθούμε το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι απεργάζονται την υπονόμευσή του και, εν τέλει, την κατεδάφισή του.
Κύριε Δήμαρχε,
Αναχωρώντας από τον ιστορικό και πανέμορφο Καλλικράτη, με την σπουδαία τιμή που επιδαψιλεύσατε στο πρόσωπό μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι όσα εξέθεσα θ’ αποτελέσουν καθοριστικής σημασίας δείκτη πορείας κατά την άσκηση των καθηκόντων μου. Επιπλέον, παίρνω μαζί μου, στις νοερές αποσκευές μου, τις καλύτερες αναμνήσεις της έξοχης φιλοξενίας που μου επιφυλάξατε, για την οποία και πάλι βαθύτατα σας ευχαριστώ».