Γιατί o Νίκος Βούτσης χθες βράδυ χρειάστηκε να υπενθυμίσει ότι «η Βουλή ψηφίζει» ενόψει και της ψηφοφορίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Οι φράσεις του Προέδρου της Βουλής «Αυτονόητο είναι ότι νομοθετεί η Ολομέλεια της Βουλής. Ο νοών νοείτο», με τις οποίες έκλεισε αργά χθες το βράδυ, σύντομη αναφορά του στο τί πρόκειται να γίνει από πλευράς κοινοβουλευτικών διαδικασιών αναφορικά με την Συμφωνία των Πρεσπών. Σύμφωνα με πηγές από τη Βουλή, το Σύνταγμα αναγνωρίζει την κυρίαρχη αρμοδιότητα της Ολομέλειας στο νομοθετικό έργο. «Η Βουλή ασκεί το νομοθετικό της έργο σε ολομέλεια” αναφέρει ρητά το άρθρο 70 του Συντάγματος. Πριν από την εισαγωγή ενός νομοσχεδίου στην Ολομέλεια γίνεται προεργασία και συζήτηση στην αρμόδια Διαρκή Κοινοβουλευτική Επιτροπή, η οποία τοποθετείται και εισηγείται στην Ολομέλεια. Ακόμη και εάν ένα νομοσχέδιο καταψηφιστεί από Διαρκή Επιτροπή, εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει, και πάλι εισάγεται στην Ολομέλεια η οποία έχει τον τελευταίο λόγο.
Προφανώς αυτό εννοούσε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης όταν το βράδυ της Τετάρτης δήλωσε ότι «η Ολομέλεια ψηφίζει», μετά από τις επισημάνσεις της ΝΔ ότι «βάσει του Συντάγματος, η αναλογία των κομμάτων στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές είναι απαραίτητο να αντιστοιχούν ακριβώς στη δύναμη των κομμάτων στην Ολομέλεια στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πλειοψηφία».
Στη Βουλή υπάρχουν προηγούμενα με νομοσχέδια που ως καταψηφισθέντα εισήχθησαν στην Ολομέλεια.
1993: Ο Στρατηγικός επενδυτής στον ΟΤΕ
Στις 10 Αυγούστου 1993, εποχή κατά την οποία η ΝΔ βρισκόταν αντιμέτωπη με την δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης από τον Αντώνη Σαμαρά, η Διαρκής Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής απορρίπτει, κατ΄αρχήν, κατά πλειοψηφία το σχέδιο νόμου «Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος Α.Ε.»
Μια ημέρα μετά, και ενώ η συζήτηση του νομοσχεδίου που εισάγει στρατηγικό επενδυτή στον ΟΤΕ και ουσιαστικά κρίνει το μέλλον του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος, έχει ολοκληρωθεί στην επιτροπή της Βουλής, ο αείμνηστος Αθανάσιος Τσαλδάρης καλείται να απαντήσει στις επικρίσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τη διαχείριση του θέματος. Ήταν Αύγουστος και η Βουλή συνεδρίαζε σε θερινό τμήμα. Επισπεύδων υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο Στέφανος Μάνος που απάντησε ότι η κυβέρνηση θεωρεί το νομοσχέδιο «ιδιαζούσης σημασίας» και ως τέτοιο πρέπει να συζητηθεί στο Τμήμα και να μην υπάρχει αναμονή έως τη σύγκλιση της Ολομέλειας.
Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την τότε κυβέρνηση ότι μεθόδευσε την ψήφιση του σχεδίου νόμου σε θερινό τμήμα με αλλαγές στη σύνθεση, γιατί υπήρχαν βουλευτές της συμπολίτευσης που θα το καταψήφιζαν.
2003: επαγγελματικό ασυμβίβαστο βουλευτών
Τον Ιανουάριο του 2003 ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κώστας Σκανδαλίδης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σημαντική κοινοβουλευτική ήττα. Το νομοσχέδιό του για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών καταψηφίζεται από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.
Από τα 50 μέλη της επιτροπής, υπέρ ψήφισαν 24 βουλευτές (ΠΑΣΟΚ), κατά ψήφισαν 25 βουλευτές (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ και ο βουλευτής Β’ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Γιαννόπουλος) ενώ «παρών» δήλωσε ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ Στέλιος Παπαθεμελής. Το νομοσχέδιο εισήχθη ως καταψηφισθέν στην Ολομέλεια, τον Φεβρουάριο του 2003, και καταψηφίστηκε και εκεί. Σε δήλωσή του μετά το πέρας της ψηφοφορίας Κώστας Σημίτης προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Η καταψήφιση επί της αρχής του σχεδίου νόμου για το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών ήταν αποτέλεσμα της ελεύθερης και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της κομματικά διατεταγμένης στάσης της αντιπολίτευσης.Το αποτέλεσμα είναι πολύ απλό: το Σύνταγμα ισχύει απευθείας επιβάλλοντας το πλήρες και απόλυτο επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών”.
