Οποιαδήποτε απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους αντιμετωπίζεται από τη Νέα Δημοκρατία θετικά, δυστυχώς όμως αυτές οι αποφάσεις θα έπρεπε να είχαν ληφθεί χωρίς να έχει επιβαρυνθεί η βιωσιμότητά του την τελευταία τριετία, δήλωσε ο τομεάρχης Οικονομικών της ΝΔ, βουλευτής Φθιώτιδας Χρήστος Σταϊκούρας, στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 Fm», για τα αποτελέσματα του χθεσινού Eurogroup.
«Γιατί να πανηγυρίσουμε ως χώρα, που βγαίνουμε από το πρόγραμμα με ένα καθεστώς διαφορετικό από τις άλλες χώρες; Γιατί να πανηγυρίσουμε το ότι από το δάνειο των 86 δισ. ευρώ περισσεύουν 24,1 δισεκατομμύρια; Αυτά τα χρήματα δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τη χώρα και για να χτίσουν μεγαλύτερο κεφαλαιακό απόθεμα, αλλά κυρίως για την πραγματική οικονομία; Είναι στοιχείο πανηγυρισμού ότι θα υπάρχουν επιπλέον μέτρα το 2019 και το 2020;» διερωτήθηκε ο κ. Σταϊκούρας.
«Εμείς θεωρούμε ότι η συμφωνία επιβεβαιώνει τους προβληματισμούς που είχαμε διατυπώσει» επισήμανε και εξήγησε: «Πρώτα από όλα η χώρα μπαίνει σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Καμία άλλη χώρα που βγήκε από τα μνημόνια δεν μπήκε σε αυτό το καθεστώς. Είμαστε η μοναδική χώρα, ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Κύπρος, ούτε η Ιρλανδία μπήκαν σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, με μία μεταπρογραμματική παρακολούθηση που θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά της μνημονιακής παρακολούθησης. Κάθε τρίμηνο θα γίνονται αξιολογήσεις, θα συμμετέχει το ΔΝΤ και στη βάση των αξιολογήσεων αυτών θα κρίνουν οι αγορές αν θα μας δανείζουν, δεν θα παίρνουμε απλώς τη δόση μέσα από ένα μνημόνιο. Δεύτερη παρατήρηση, το συνοδευτικό κείμενο με τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα για τα επόμενα χρόνια συνιστά ουσιαστικά ένα τέταρτο μνημόνιο, απλώς χωρίς να τιτλοφορείται μνημόνιο. Περιλαμβάνει τις περικοπές των συντάξεων το 2019, τη μείωση του αφορολόγητου το 2020 και τα πρωτογενή πλεονάσματα όχι μόνο μέχρι το 2022, που θα είναι 3,5%, αλλά πλέον μέχρι το 2060, που πλέον ποσοτικοκοποιούνται στο 2,2%. Η περσινή απόφαση του Eurogroup, που πάλι θριαμβολογούσαμε, έλεγε για 2% ή λίγο πιο πάνω, άρα δεν πετύχαμε ούτε το 2%. Τρίτον, η ρύθμιση του χρέους έρχεται να καλύψει την επιβάρυνση της βιωσιμότητάς του την τελευταία τριετία εξαιτίας πράξεων και παραλείψεων της σημερινής κυβέρνησης. Το ΔΝΤ είχε υποστηρίξει ότι το χρέος μπήκε σε μονοπάτι βιωσιμότητας το 2014 και να το χαρακτήρισε αυτό εξαιρετικά μη βιώσιμο το 2017 καθιστώντας συνεπώς αναγκαίες τις σημερινές αποφάσεις. Με αυτή την έννοια, όπως και κάθε απόφαση που οδηγεί στη ρύθμιση του χρέους, αντιμετωπίζονται θετικά αυτές οι παρεμβάσεις. Δυστυχώς όμως είναι περιορισμένες, δεν είναι στο σύνολό τους αυτόματες όπως προβλεπόταν στην απόφαση του 2017 και τελούν υπό αυστηρές προϋποθέσεις, αφού η χώρα εισάγεται σε κατάσταση ενισχυμένης εποπτείας».
Σε ό,τι αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις που συνοδεύουν την απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους ο κ. Σταϊκούρας σημείωσε ότι «συνδυάζονται με την ενισχυμένη εποπτεία». «Για παράδειγμα», διευκρίνισε, «οι επιστροφές των κερδών από τη διακράτηση των ομολόγων από της Κεντρικές Τράπεζες της Ευρώπης -αυτό που λέει η απόφαση τα ANFAs και τα SMPs- που ήταν κεκτημένο της χώρας μέχρι το 2014, χάθηκε στην υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015 και σήμερα που το επανακτούμε, τελεί υπό όρους».
Ερωτηθείς σχετικά με την προοπτική εξόδου της χώρας στις αγορές ο τομεάρχης της ΝΔ ανέφερε: «Θεωρώ -δυστυχώς για τη χώρα- ότι το χαμηλό κόστος δανεισμού δεν είναι εξασφαλισμένο. Εάν υπήρχε κυβερνητική αξιοπιστία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα , εάν είχε υλοποιηθεί ένα συνεκτικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, αν είχαν αναληφθεί ήδη πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους και εάν η χώρα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τότε τα επιτόκια δανεισμού, με δεδομένο το πολύ ευνοϊκό ευρωπαϊκό περιβάλλον και την υψηλή διαθέσιμη ρευστότητα θα ήταν ήδη πολύ χαμηλά και πιο λογικά . Αυτό δεν συνέβη και δεν είναι εξασφαλισμένο. Πράγματι δημιουργείται ένα μαξιλαράκι ασφάλειας. Πώς δημιουργήθηκε όμως αυτό; Δημιουργήθηκε κυρίως εις βάρος της πραγματικής οικονομίας, στραγγαλίζοντας την πραγματική οικονομία, χρησιμοποιώντας τις κουτσουρεμένες δόσεις του δανείου, υπερφορολογώντας τους πολίτες, πηγαίνοντας σε εσωτερική στάση πληρωμών και πηγαίνοντας σε υπέρμετρο και ακριβό εσωτερικό δανεισμό, τα περίφημα ρέπος. Από την τελευταία δόση του δανείου που θα πάρουμε τώρα, 15 δισ, ούτε ένα ευρώ δεν πηγαίνει στην πραγματική οικονομία. Όλα πάνε για το μαξιλαράκι ασφάλειας και για το χρέος».
