«Είμαστε πεπεισμένοι ότι μετά από μια οκταετία με προγράμματα προσαρμογής η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αλλά είναι υποχρεωμένη και να το κάνει», δηλώνει ο απερχόμενος πρόεδρος του EuroWorking Group (EwG) Thomas Wieser (Τόμας Βίζερ) σε συνέντευξή του στην ελβετική Neue Zuercher Zeitung.
«Διότι ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα ζημιογόνο για τη νομιμοποίηση του εγχώριου (ελληνικού) πολιτικού συστήματος. Βεβαίως οι μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών δεν μετέτρεψαν την Ελλάδα σε Ελβετία ή Λουξεμβούργο, ωστόσο εξάλειψαν τις χονδροειδείς ανισορροπίες και τα λάθη. Επιπλέον, παρά τα περί αντιθέτου θεωρούμενα, έχουν ήδη γίνει εκτεταμένες ελαφρύνσεις του χρέους. Πέραν τούτου, υπάρχει η πολιτική συμφωνία ότι στο τέλος του προγράμματος θα ληφθούν περαιτέρω μέτρα για το χρέος, εφόσον τούτο είναι αναγκαίο» επισημαίνει ο κ. Βίζερ.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τα προγράμματα διάσωσης μπορούν να πετύχουν αλλαγές του υπάρχοντος συστήματος, όχι όμως και να προχωρήσουν σε πραγματικά βαθιές τομές μέσα στην κοινωνία. «Αυτή είναι δουλειά των πολιτικών και των πολιτών της κάθε χώρας» τονίζει και προσθέτει «Θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν τις αιτίες της κρίσης. Από όλες τις χώρες της κρίσης αυτό το πέτυχε καλύτερα η Ιρλανδία. Καλά προχώρησε το πράγμα και στην Ισπανία, κάπως λιγότερο καλά στην Πορτογαλία και την Κύπρο. Στην Ελλάδα όμως δεν το βλέπουμε ακόμα. Εκεί υπάρχει η τάση να επιρρίπτονται ευθύνες στους ξένους. Αλλά, μόνον εάν μια κυβέρνηση υιοθετήσει τις υποχρεώσεις ενός προγράμματος μπορεί να είναι σίγουρη ότι η εφαρμογή τους θα λειτουργήσει και ότι η αναγκαιότητά τους μπορεί να εξηγηθεί καλά στον λαό… Στον βαθμό αυτό αναμένει κανείς από μια κυβέρνηση ότι θα εφαρμόσει το μεγαλύτερο μέρος των μεταρρυθμίσεων. Αυτό δεν συνέβη, όμως, στην Ελλάδα, με καμιά κυβέρνηση. Απροσδόκητα, όμως, η κατάσταση βελτιώθηκε σαφώς τον τελευταίο χρόνο» υπογραμμίζει στην ίδια συνέντευξη στην ελβετική εφημερίδα Neue Zuercher Zeitung.
Ερωτηθείς για τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο Βίζερ αναφέρει: «Αυτό που θυμάμαι εντονότερα είναι ότι ο Βαρουφάκης μονολογούσε υπερβολικά και δεν ενδιαφερόταν για διάλογο. Αυτό εξηγείται και από το ότι εξαρχής ακολουθούσε τη στρατηγική να μην καταλήξει σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους (…). Με σκοπό την τελευταία στιγμή και χάρη στον πανικό που θα δημιουργείτο να αποσπάσει πολλά χρήματα χωρίς όρους. Επρόκειτο για μια λανθασμένη τακτική που κόστισε στον ελληνικό λαό πολύ χρήμα, ανάπτυξη και απασχόληση».
